İlk açıldığımız günlerde çok düzenli olan hatta orta boşluğunda rahatça kolbastı oynanabilen bu odada şimdi sadece ben hareket edebiliyorum:)
Hangi semtte pazar var ben orada, nerede geri dönüşüm malzemesi var getir sıkıştır bir kenara derken oda aldı başını gitti.
Çöpten sehpa almışlığım var boyarım diye, o kadar yani.
Hele birinde çöpün kenarında bir sandalye görmüştüm üstelik düğüne giderken, o kıyafetle inmek ve yüklemek zor olmuştu ama şimdi sandalyem atölyede yenilendi oh miss:) Ha bir de bu çabamı gören yoldan geçen iki teyzenin "bu insanlar böyle böyle zengin oluyor demek, kedi işemiştir onun üstüne" sözleri var ki gülsem mi ağlasam mı bilemedim (kedi işemiş demeyeydi iyiydi)
Şimdi anlat dur: gözümün nuru teyzem bak çöpe gitmesindense ben boyayacağım bunu, süsleyeceğim, yeniden kullanılacak, gerçi nikah olmayayaydı anlatırdım da zaman yoktu:)
Ama valla biri benden iğne istese o karmaşada şıp diye buluyorum:) Nasıl oluyorsa bir şekilde o karmaşada daha dün koymuş gibi bulabiliyorum hem de , bazen biri bana acıyıp aman toplayayım diye bir şey yapsa haftalarca aradığım şeyler oluyor, "ellemeyin kardeşim, toplamayın odamı benim " deyip iyice karıştırıyorum:) Karmaşanın içinde bir düzen oluşuyor demekle zamanla:)
Artık eskisi kadar eşya toplamıyorum sağdan soldan ama:) Hele TLC de Hoarders izlemeye başladığımdan beri. Geçen hafta sonu Annem odanın önünden geçip aşağı inerken "yakında tazyikli suyla boşaltacak itfaiye bu odayı "diyerek merdivenlere yönelince ilk kararımı aldım.
Ramazanda sakiniz az biraz toparlayacağım söz:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder